تفاوت لوله گالوانیزه گرم و سرد چیست

لوله گالوانیزه چیست؟

لوله‌های فلزی که در فرآیند گالوانیزاسیون به روش آبکاری یا روکش دادن با روی پوشش داده می‌شوند، به عنوان لوله گالوانیزه شناخته می‌شوند. این فرآیند باعث ایجاد یک لایه محافظ بر روی سطح لوله می‌شود که از تآکل و زنگ زدگی جلوگیری می‌کند. با این حال، این پوشش به طور کامل از آسیب‌های مکانیکی محافظت نمی‌کند و تنها مقاومت به خوردگی را افزایش می‌دهد.

گالوانیزاسیون به روش گرم:

اولین روش گالوانیزاسیون، روش غوطه‌ورسازی گرم لوله‌های فولادی است. در این روش، ابتدا لوله‌های فولادی برای انجام پروسه گالوانیزه کردن به تمامی استانداردهای لازم آماده می‌شوند. این مراحل آماده‌سازی به منظور جلب بهتر و افزایش کیفیت روکش گالوانیزه انجام می‌شوند. ابتدا لوله‌ها از چربی پاکسازی می‌شوند، سپس زنگ‌زدگی‌های موجود بر روی سطح لوله‌ها حذف می‌شود. در مرحله بعد، لوله‌ها به داخل محلول فلاکس وارد می‌شوند. این عمل به منظور افزایش چسبندگی بهتر مواد گالوانیزه به سطح لوله‌ها انجام می‌شود.

سپس لوله‌های فلزی به دستگاه گالوانیزاسیون منتقل می‌شوند. در این دستگاه، لوله‌ها درون کوره‌های ویژه‌ای قرار می‌گیرند و به دمای ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد گرما داده می‌شوند. سپس سطح آن‌ها خشک می‌شود و وارد حمام روی می‌شوند. در این حمام، لوله‌ها به مدت یک دقیقه در دمای ۴۵۰ درجه سانتی‌گراد غوطه ور می‌شوند. سپس بلافاصله از حمام خارج می‌شوند.

در مرحله نهایی، از طریق بخار و دمش هوا، فلز اضافی از روی سطح لوله‌ها پاک می‌شود. در پایان، لوله‌ها به آب سرد فرو می‌روند. این فرآیند باعث جلوگیری از تشکیل آلیاژ فلز آهن و روی بر روی سطح لوله‌ها می‌شود.

گالوانیزاسیون به روش سرد:

گالوانیزه سرد یک فرآیند سطحی است. در این روش، نمک روی به داخل محلول اسیدی یا آبی ریخته می‌شود و سپس به سطح لوله‌ها اسپری می‌شود. مقدار کمتری از روی در این روش مصرف می‌شود نسبت به گالوانیزاسیون گرم، به طوری که ضخامت لایه گالوانیزه تنها حدود ۲۵ تا ۳۰ میکرون است. بنابراین، مقاومت لوله‌های گالوانیزه سرد به مراتب کمتر از لوله‌های گالوانیزه گرم است. این نوع لوله‌ها معمولاً تا ۷ سال در محیط‌های مرطوب عمر می‌کنند.

لوله‌های گالوانیزه عمدتاً از جنس لوله‌های فولادی ساخته می‌شوند. در فرآیند گالوانیزاسیون، لوله‌ها به داخل یک حمام از آب گرم و محلول روی و کلراید روی غوطه ور می‌شوند. سپس با اعمال دمای بالا، روی از محلول آبکاری روی بر روی سطح لوله ترسیب می‌شود. این روش باعث ایجاد یک لایه گالوانیزه بسیار محکم و مقاوم بر روی لوله می‌شود.

لوله‌های گالوانیزه معمولاً دارای اتصالات با دنده هستند که برای اتصال آنها به یکدیگر یا به سیستم‌های دیگر، از اتصالات گالوانیزه استفاده می‌شود. اتصال این لوله‌ها با جوشکاری انجام نمی‌شود زیرا بخارات و دودهای تولید شده در جوشکاری به پوشش گالوانیزه آسیب می‌زنند. پوشش داخلی لوله‌های گالوانیزه تقریباً قابل تعمیر نیست.

مزایا و معایب لوله‌های گالوانیزه:

مزایا:

1. مقاومت به خوردگی:
لوله‌های گالوانیزه به دلیل داشتن لایه گالوانیزه، مقاومت خوبی در برابر زنگ زدگی و تآکل دارند.

2. مناسب برای محیط‌های مرطوب:
این لوله‌ها برای استفاده در محیط‌های مرطوب و آبی مناسب هستند و در برابر تأثیرات آب و رطوبت مقاومت خوبی دارند.

3. مقرون به صرفه:
لوله‌های گالوانیزه به طور عمومی از جنس فولادی ساخته می‌شوند و به عنوان یک راهکار مقرون به صرفه برای سیستم‌های لوله‌کشی استفاده می‌شوند.

معایب:

1. وزن بالا:
لوله‌های گالوانیزه معمولاً وزن بالایی دارند که ممکن است در برخی موارد نیاز به سازه‌های پشتیبانی بیشتری داشته باشد.

2. قابلیت تعمیر محدود:
پوشش داخلی لوله‌های گالوانیزه به سختی قابل تعمیر است و در صورت صدمه، به راحتی اصلاح نمی‌شود.

3. محدودیت‌های حرارتی:
لوله‌های گالوانیزه معمولاً برای کاربردهای با دماهای بالا مناسب نیستند زیرا پوشش گالوانیزه در دماهای بالاتر ممکن است آسیب ببیند.

4. هزینه جوشکاری:
جوشکاری لوله‌های گالوانیزه باعث آسیب به پوشش گالوانیزه می‌شود و نیاز به تعمیرات مجدد دارد.

بهترین قیمت موجود در بازار و ارسال به تمام نقاط تهران و ایران.